Γουίλσον, Κένεθ

(Kenneth Wilson, Μασαχουσέτη 1936 –). Αμερικανός φυσικός. Ο Γ. ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια λαμπρή επιστημονική σταδιοδρομία, καθώς ήταν γιος μέλους του διδακτικού προσωπικού του τμήματος χημείας του Χάρβαρντ και εγγονός καθηγητή στο τμήμα μηχανολόγων μηχανικών του ΜΙΤ. Το 1952 εισήχθη στο Χάρβαρντ για σπουδές φυσικής, ενώ συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Καλτέκ της Καλιφόρνια, στο οποίο πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή του. Το 1963, αφού προηγουμένως εργάστηκε για έναν χρόνο στο ινστιτούτο σωματιδιακής φυσικής CERN της Ζυρίχης, ονομάστηκε επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κορνέλ, ενώ το 1970 έγινε καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1985 ανέλαβε τη θέση του διευθυντή του Κέντρου Θεωρίας και Εξομοίωσης στις Επιστήμες και την Τεχνολογία, ενός από τα πέντε μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα κέντρα ηλεκτρονικών υπολογιστών εκείνης της εποχής, τα οποία δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλία του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ. Το 1988 ανέλαβε την έδρα θεωρητικής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Οχάιο. Η βάση του ερευνητικού έργου του ήταν η θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων. Στην έρευνα για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η ομάδα επανακανονικοποίησης στις ισχυρές αλληλεπιδράσεις, εξέτασε όλες τις πιθανές λύσεις, εκτός από την ασυμπτωτική ελευθερία, η οποία ήταν αυτή που αργότερα επικράτησε. Συνέβαλε επίσης στη δημιουργία της θεωρίας βαθμίδας το 1974. Αργότερα ασχολήθηκε με την κβαντική χρωμοδυναμική –τη θεωρία των κουάρκ– συνδυάζοντας ιδέες από την ομάδα επανακανονικοποίησης με εξομοίωση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το 1982 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ φυσικής, για τη θεωρία των κρίσιμων φαινομένων σε συγχρονισμό με τις μεταβάσεις φάσης. Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ από το 1975, επίσης της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών από το 1975 και της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Κοινωνίας από το 1984.